Suite Amstel Hotel.

Ignacio stapt uit jacuzzi, trekt zijden kamerjas aan en gaat op waterbed liggen.

Hij belt roomservice voor champagne en kaviaar, opent laptop en begint te tikken.

Klop op de deur.

IGNACIO: Fuck. Dat is snel. Het lijkt Overtoom wel…Binnen!

(Deur vliegt open. Ongelooflijk Lekker Jong Ding (OLJD) met microfoon en cameraman bij zich stormt de kamer binnen)

OLJD: O Jezus, hij is het echt! Julien, mag ik je een paar héle persoonlijke vragen stellen?

IGNACIO: (koeltjes, alsof hij dagelijks hordes journalisten achter zich aan heeft lopen) No fucking way.

OLJD: Doe niet zo kapot faya.

IGNACIO: Bel mijn agent. Opzouten met die camera.

OLJD: Maar ik ben je allergrootste fan. Echt. (hysterisch) Die blogs van jou zijn zo kapot gruwelijk vet!

IGNACIO (milder): Je ziet toch dat ik druk bezig ben? Jezus.

OLJD: Je hebt al genoeg geblogd dit jaar, schat. Kan dat niet ff wachten?

IGNACIO: Nou moet je eens heel goed naar me luisteren, lekker ding.

OLJD: Toe nou. Ken je Cocktails en lulverhalen?

IGNACIO (veert op). Maar die shit is echt mega populair!

OLJD: That’s right baby! Who to watch in 2015. Daar doen we een item over. En jij bent zó trending, dus…

IGNACIO (gaat rechtop zitten, doet zijn haar goed, lacht breeduit naar de camera): Wat wil je van me weten, pop?

OLJD (gilt): Super! Hij doet het! (gaat naast Ignacio op bed liggen, knabbelt zachtjes aan zijn oor). Pas maar op, ik vraag de kleren van je lijf hoor.

IGNACIO (grijnst een gouden tand bloot): Dit gaat mijn vrouw niet leuk vinden.

OLJD (bitchy) Nou en?

Roomservice verschijnt in deuropening.

IGNACIO: Zet maar neer. (tipt opzichtig voor de camera).

Roomservice gaat kamer uit.

Ignacio schenkt champagne in, brengt toost uit voor de camera.

IGNACIO: Shoot!

OLJD: Oké, tiger. Vraag 1 (cameraman houdt bordje met vragen hoog): Je megahit blog “Windowlicker” is een eerbetoon aan je homies en het super rauwe straatleven uit je jeugd. Kun je nog iets meer vertellen over je keiharde achtergrond?

IGNACIO: Zeker. Ken je mijn vader? Mohammed Ignacio? Dan weet je genoeg. Hij was wereldbokskampioen in de supergewicht klasse in 1966 na de bloedstollende finale tegen Sugar Ray Ali in de sporthal van Rio Bravo. Met een upper cut sloeg hij Ali knock-out in de laatste ronde. Check you tube. Ga je filmpje vinden.

OLJD: Zo stoer.

IGNACIO. Precies. En mijn opa, generaal Elias Ignacio, is de kortst zittende dictator aller tijden: nadat hij welgeteld 23 seconden de scepter zwaaide over de bananenrepubliek Sakaboemi werd hij door zijn lijfwacht Roy Z. van dichtbij door zijn hoofd geschoten, waarna die gast er in een speedboot vandoor ging met de lege staatskas. Check Guiness Book of Records. Daar ga je ’t zien.

CAMERAMAN: Wat een gelul zeg.

OLJD: Shut up, Stijn. Dat jij al jaren hopeloos verliefd op me bent en me no way kunt krijgen, daar kan hij niks aan doen. (tegen Ignacio) Let maar niet op hem. Vraag 2 schat. “Je kunt een hoop zeggen over een slaaf maar één ding heeft-ie wel: werk” is een super ontroerend portret over de relatie met je afwezige vader. Hoe is de band eigenlijk met je moeder?

IGNACIO: Beter dan ooit. En dan te bedenken dat ik haar in de Paasvakantie nog een bloedneus sloeg.

OLJD: O my God!

IGNACIO: Ja, zij begon. Mijn Mommy is een schat, weet je. Maar de dingen moeten altijd precies gaan zoals zij dat wil. Netjes. Geen gekke dingen. En ik snuif, slik, roll with my bitches, you know, da works. Dat matcht niet. Dus heb ik afstand genomen. Ff helemaal geen contact. Mommy had ’t daar vreselijk moeilijk mee. Maar ze heeft ’t geaccepteerd. Daar heb ik diep respect voor (pinkt een traan weg). En weet je? Niet zij, maar ik moet veranderen. Daar ben ik achter gekomen. Dit jaar, finally, I became a real man. (maakt vredesteken naar de camera) Peace Mommy.

CAMERAMAN: Godallemachtig, daar komt-ie nu mee? Hoe oud ben je nou? Watje.

OLJD: Zip it! Ik vind het zo mooi Julien, zo eerlijk van je dat je dit allemaal deelt met mij. Met je publiek. Dat ontroert me ook in je blogs. Dat je je zo kwetsbaar durft op te stellen. Kom maar hier, denk ik dan. Kom maar in mijn armen.

CAMERAMAN (steekt vinger in zijn keel).

OLJD Over de liefde gesproken: In “Ex” blog je over een vrouw die je hart gebroken heeft. “Ooit zette ze je in vuur en vlam. Toen liet ze je alleen af fikken.” Wie is die doos die zo stom was jou te laten gaan?

IGNACIO: Ik noem geen namen, zo ben ik niet. Ik behandel vrouwen met respect.

CAMERAMAN schampert.

IGNACIO werpt hem dodelijke blik toe. De CAMERAMAN bindt in.

IGNACIO (tegen OLJD) : Weet je pop, soms is het leven een mes. Die ex van mij was zo’n mes. Ik ben er recht in gelopen. Met hart en ziel. Drie maanden waren we close. Zij heeft de stekker eruit getrokken, waarom moet je aan haar vragen. Het heeft me twee jaar gekost om over die vrouw heen te komen. Laatst is ze getrouwd. Op Facebook zag ik een bruiloftsfoto van haar voorbij komen. Ze zag er zo mooi uit, zo gelukkig. Mijn hart bloedde. Nog steeds. Echte liefde, al komt het van één kant, is irrationeel, onredelijk, grenzeloos. Dat is wat ik mijn relatie met haar, hoe kort ook, geleerd heb: ik neem nooit meer met minder genoegen. Echte liefde is natuurgeweld. Een supernova die alles BAM op z’n kop zet.

CAMERAMAN: Een beetje de boel achteraf goedpraten met die new age karma tantra shit. Ze heeft je gewoon gedumpt, gast.

Ignacio valt cameraman aan en vloert hem met een low kick en een linkse hoek.

OLJD (gilt) O Julien, ik wist dat je het in je had! Je bent mijn Johnny Depp, mijn Sean Penn. mijn Badr. Geloof me, als we dit uitzenden, heb je binnen 24 uur honderdduizend likes erbij op je Facebook pagina. Zo stoer van je. Alles voor je schatje.

Ignacio (knipoogt naar de camera): Kapow! Zo vader zo zoon.

OLJD (vleit zich dichter tegen Ignacio aan, schopt haar hakken uit) Vergeet je ex. Je bent zo…mannelijk. (neemt een schepje kaviaar, voert Ignacio).

IGNACIO: Mmm.

OLJD: Je grijze haren. Daar kick ik op.

IGNACIO: (korte stilte) Daar raak je me wel op een gevoelig punt, pop. Ouder worden is echt een ding voor me.

OLJD: Dat kan ik me voorstellen. Op de foto ziet je er veel jonger uit.

IGNACIO: Ja joh, wrijf het er lekker in. (slikt ) Heb je Boyhood gezien? Die laatste scene…als die jongen naar college gaat. Hij ontmoet zijn room mate. Die heeft een vriendinnetje. Met een vriendin van dat vriendinnetje gaan ze met z’n vieren de stad uit. Ze wandelen door een Grand Canyon-achtig landschap. Het is namiddag, het gouden uur. Het zonlicht is glashelder. De schaduwen van de rotsen messcherp. Tijdens die wandeling hebben die jongen en dat meisje hun eerste echte gesprek met elkaar. Over wat ze gaan studeren, wat ze willen worden later, dat soort dingen. Ze gaan zitten op een rots bij een meer. Je ziet de eerste spark van iets. Liefde, vriendschap, een verbintenis in ieder geval. Maar ze zijn allebei nogal verlegen. Ze kijken elkaar niet aan maar staren om zich heen. Naar het landschap. Naar de roommate en zijn vriendinnetje aan de oever van het meer. En dan…fade out. Twee jonge mensen. Hun hele leven dat nog voor hen ligt. An empty canvas ready tot be painted. En ik dacht: fuck! Zo herkenbaar. Maar ook zo lang geleden.

OLJD: Wat maakt het uit? Je bent nu helemaal de bom. Deze suite… Rihanna heeft hier geslapen. Duh!

IGNACIO: (schuchter) : Ik zit hier echt niet omdat ik zo succesvol ben.

OLJD: Waarom dan wel?

Ignacio: Omdat die band Kane niet meer bestaat. Als ik Dinand Woesthof Rain down on me hoorde zingen, kreeg ik altijd spontaan kanker. Dat vond ik wel een feestje waard.

OLJD: Ik geloof er niks van. (knoopt haar blousje los, fluistert in zijn oor) Ik wil met je naar bed. Je staat al een tijdje op mijn lijstje.

Deur vliegt open. De vrouw van Ignacio, Anita, verschijnt. Ze is zwaar opgemaakt, draagt een megastrak jurkje met panterprint en cowboylaarzen.

ANITA: (trekt een wenkbrauw omhoog): Veldonderzoek voor je blogje?

IGNACIO: Zoiets. (knoopt blouse OLJD weer dicht en zegt tegen haar) Mijn vrouw en ik zoeken nog een oppas. Heb jij misschien interesse?

OLJD (gezicht verstrakt) Wat?

IGNACIO: Ze is zwanger. We kijken alvast een beetje rond.

OLJD: Sorry. Ik wist niet…(druipt af, cameraman kruipt kreunend achter haar aan) Dat item kun je shaken, loser!

Deur met klap dicht.

Lichten dimmen.

Ignacio pakt afstandsbediening en zet stereo aan. For your eyes only, Sheena Easton.

Ignacio en Anita schuifelen.

ANITA: Leugenaar. Wil je soms kinderen?

IGNACIO: Schatje. Weet je wat je van mij kunt krijgen?

ANITA: (legt haar hand op zijn kruis) Je bent zo hard als een Eiffeltoren.

IGNACIO: Daar wilde ik je nou net mee naar toe nemen morgen.

ANITA : Echt?

IGNACIO: Thalys, Van der Valk, gratis ontbijtje, da whole shabam.

ANITA  O lief. (plotseling streng) Wie was die bimbo daarnet?

IGNACIO: Dat Ontzettend Lekkere Jonge Ding? (zucht) Helemaal niemand.

ANITA: Denk aan je goeie voornemens hè…

IGNACIO: Nergens een slaaf van zijn, ook niet van mijn hormonen?

ANITA: Precies.

IGNACIO: Waar haal je al die wijsheid toch vandaan?

ANITA: Tegeltjes. 3,95 bij de Xenos.

IGNACIO: O baby…

ANITA: Kus me.

Anita en Ignacio rukken elkaar de kleren van het lijf.

Fade out

HAPPY ENDING