Arme gevangene van zorgen en lijden

Dans de dodenwals met mij

 

Kon je echt niet wachten

op het uur van je zegen, jongen?

Verknoeide je daarom halsoverkop

de schoonheid van je jeugd?

Sloeg je daarom op de vlucht

de bergen in bij Abal ash-Sheikh

zonder schoen of pas?

 

Kom, laat dat opgerolde matras afglijden

van je vermoeide rug

Laat honger en uitputting

niet langer je gezicht vertekenen

 

Want je gelukkige uur is gekomen nu

Luister naar mijn zang

en dans de dodenwals

met mij

 

Vergeet Beiroet

Vergeet het Internationale Rode Kruis

De wind en de nacht dreven de spot met je

en over de bergpas bij de Libanese grens

verdwaalde je in de sneeuw en het bos zonder pad

 

Kijk naar de sneeuwvlokken

die in een wals naar beneden dwarrelen

Wit en warm is de deken

waaronder ik je te rusten zal leggen

Zacht is het bed waarin je zult liggen

als we uit gedanst zijn

 

Toe maar jongen

trek je dansschoenen uit

en droom zacht over je kinderjaren

de olijfgaard van je grootvader even buiten Damascus

je kalverliefde

 

De zon komt op, de sikkel glanst

de nachtegalen zingen

 

Naar: “Trepak”en “Serenade”, Arseni Koetoesov