Voor A.

Wat je niet ziet

maar er wel is

wat veel meer gewicht heeft

dan alles wat jij en ik waarnemen meten ervaren

bij elkaar opgeteld

 

Is dat niet waar onze massa ligt

in het niet–weten

in de stilte tussen de regels

in wat niet behoefte heeft aan een naam

in de horizon achter de elektriciteitsmeter

 

Zijn wij niet de kolibrie van Paz

die roerloos

niet op de tak

in de lucht

niet in de lucht

in het moment

(is)

 

De kinderen van perron 2

die een Krokodil opgooien

naar de één

die de ander opvangt bij de staart

van Lepelaar

 

De polaroid van de avond

die ontsnapt aan het vuur van iedere dag

de dans op een Leven Zonder Lucht

het lome siësta geschommel

in de hamaca van onze geest

 

Het heksenhuis bij je kinderboerderij

golven die uiteen spatten in gouden uren

het natte spoor in je tuin van littekens dushi

water voor de kapotte bloemen onder je huid

 

ijsberen nu achter tralies van tijd

 

En ik meet mijn universum

terloops in jouw ogen

en zie een ander

voorheen onzichtbaar

tevoorschijn komen

tussen ontelbare sterren

in een binnenruimte

grenzeloos gemaakt

door jou

 

 

Met dank aan “De uitroep“ van Octavio Paz en Vladimir Lucien.