Voor A.
Wat je niet ziet
maar er wel is
wat veel meer gewicht heeft
dan alles wat jij en ik waarnemen meten ervaren
bij elkaar opgeteld
Is dat niet waar onze massa ligt
in het niet–weten
in de stilte tussen de regels
in wat niet behoefte heeft aan een naam
in de horizon achter de elektriciteitsmeter
Zijn wij niet de kolibrie van Paz
die roerloos
niet op de tak
in de lucht
niet in de lucht
in het moment
(is)
De kinderen van perron 2
die een Krokodil opgooien
naar de één
die de ander opvangt bij de staart
van Lepelaar
De polaroid van de avond
die ontsnapt aan het vuur van iedere dag
de dans op een Leven Zonder Lucht
het lome siësta geschommel
in de hamaca van onze geest
Het heksenhuis bij je kinderboerderij
golven die uiteen spatten in gouden uren
het natte spoor in je tuin van littekens dushi
water voor de kapotte bloemen onder je huid
ijsberen nu achter tralies van tijd
En ik meet mijn universum
terloops in jouw ogen
en zie een ander
voorheen onzichtbaar
tevoorschijn komen
tussen ontelbare sterren
in een binnenruimte
grenzeloos gemaakt
door jou
Met dank aan “De uitroep“ van Octavio Paz en Vladimir Lucien.
julienignacio 
Hoi Juul,
Heb je mooie gedicht gisteren en vandaag een aantal maal gelezen en vind het ontroerend mooi.
Ga het uitprinten en wil graag bij gelegenheid je nog wat vragen stellen.
Toen ik zag dat het was opgedragen aan A vroeg ik me in alle voorzichtigheid af of je mij daarmee bedoelde?
Morgen ben ik de hele dag samen met Ellen en Margriet in Amsterdam dus elkaar spreken zal dan niet zo goed lukken. Ik bel je wel op een ander moment. We gaan naar het Tasjesmuseum en waarschijnlijk in de middag naar Hermitage.
Wil wel graag weten hoe het met Mante is gegaan afgelopen zaterdag.
Hug voor jullie alle drie.
Mams
_____