Mag ik bestellen? O, fijn. Ja, heerlijk zo lekker buiten in het zonnetje. Echt een cadeautje. Hoe heet je? Frank? Nee Frank, één menukaart is genoeg, ik ben alleen. Ja graag, doe maar een groot glas water. Lauw, met citroensap, daar wordt mijn darmflora echt enorm blij van. Maar dan wel wáter water hè, niet uit de kraan. Natuurlijk bronwater. Gefilterd, gesteriliseerd, plastic soep vrij getest en het liefst met een vleugje zwavel, oké?

Dank je, zalig. Ja, ik heb een keuze kunnen maken: ik vind jou eigenlijk wel lekker. Hoe oud ben je? Oeps, ik heb een zoon van jouw leeftijd. Sorry hoor Frank, ik ben echt zo aan het flirten de laatste tijd. Schaamteloos gewoon. Zou je ook vaker moeten doen. Je weet niet wat je overkomt. De lotus in jezelf openen, for everyone to see. Ik kan het ie-de-reen aanraden.

O, zie je het aan me? Dank je (zucht). Ik heb best een moeilijke tijd achter de rug, dat mag je best weten. Zo’n vechtscheiding hakt er echt in. Maar weet je wat me er doorheen heeft gesleept? Klankmeditatie. Zo verrijkend. Ik wist niet dat ik zo veel geluiden in me had, al die spanningen die los trillen.

Jezus, moet je mij horen. Waarom vertel ik dit eigenlijk allemaal tegen jou? Luister, Frank. Ik ben geen makkelijke eter. Ik geef het eerlijk toe. Dus als ik naar jullie kaart kijk, dan heb ik daar een probleem mee. Je moet het zo zien: eigenlijk ben ik een vogel. Zoveel mogelijk zaadjes, besjes en nootjes, daar word ik blij van. Superfoods, precies. Rauwe bijenpollen en moerbeien zijn ook heerlijk. Maar gojibessen blijven mijn favoriet. Lekker veel antioxidanten. En chiazaadjes. Zo voedzaam.

Dus wat ik eigenlijk zoek, is meer iets in de hoek van raw foods. Plantaardig, weet je wel. Geen kunstmatige kleurstoffen of e-nummers. Niet gekookt, gestoomd of gebakken. Rauwe bietensalade bijvoorbeeld. Of boerenkoolchips. Misschien een gegrild aardpeertje. Of anders advocadopuree met radijskiemen en een scheutje volle Demeter melk als je hebt, die is tenminste niet gehomogeniseerd. Vraag maar aan mijn orthomoleculair therapeut, die zweert erbij. En de olijfolie extra vergine het liefst. Biodynamisch koudgeperst.

En geen gluten, daar word ik echt dood en doodziek van.

O, dat moet je even checken met de keuken? Oké, ik wacht wel. Vraag dan gelijk even of jullie ingrediënten duurzaam verbouwd zijn. Ja, je kunt erom lachen, maar ik vind het fijn om te weten dat ik iets eet waarover is nagedacht. Dat wereldwijd gesleep met grondstoffen is nergens voor nodig, vind je ook niet? In kringlopen denken, daar gaat het om. Cradle to cradle. Moeder Aarde zorgt voor mij, dan zorg ik ook voor Haar.

Wat dat betreft kunnen wij hier nog zó véél leren van die inheemse stammen. In de Amazone en zo, weet je wel. Die mensen leven al tig duizend jaar op hetzelfde stukje grond. Die kennen ieder geneeskrachtig plantje en ieder bijzonder besje dat groeit daar in die jungle. Ik weet zeker, als je ze vriendelijk zou vragen Heb je iets tegen kanker of aids of zo, dan rennen ze het bos in en komen ze twee minuten later terug met een of ander boomsapje waar wij nog nóóit van hebben gehoord. En hup, binnen no time werkt je immuunsysteem weer als een tierelier. Weg gezwel.

Je gelooft me niet hè? Maar die mensen zijn zo wijs, zo oer, je hebt geen idee. Help ze nou. Ben je al lid van Survival International?

Ah, daar ben je weer. Verse haring met uitjes en zuur? Als voorgerecht? Prima. Proteïne bom. Omega-3 vetzuren. Heerlijk. En lekker veel extra vitamine D. Je hormoonhuishouding, je zenuwstelsel én je humeur kikkeren er enorm van op. Kijk naar mij, ik straal nú al. Maar niet meer dan 100 gram alsjeblieft. Die 200 kcal die er in zitten tikken natuurlijk wel aan. En ik moet er niet aan dénken om over mijn calorieën grens heen te gaan. Dan lijk ik morgen op Kirstie Alley en kan ik mijn hele garderobe weggooien en maatje soepjurk gaan kopen.

Één vraagje: is ie wel duurzaam organisch gevangen?

Dat kan de kok niet garanderen? Oké, doe dan maar een schaaltje amandelnootjes, ongebrand, en de rekening.

Mag ik je één tip geven, Frank? Ik zie aan hoe je staat dat je gebukt gaat onder een onzichtbare last. Volgens mij houd je je vooral staande, maar kom je niet echt aan leven toe, klopt dat? Zou je niet liever soepeler in het leven willen staan? Minder in je hoofd willen zitten? Meer leven in je lijf? Ja hè.

Bel me, dan gaan we samen op reis door jouw lijf en jouw leven. Lichaamswerk doen. Echt, als je contact wilt maken met jezelf in een veilige, respectvolle omgeving, dan moet je bij mij zijn. Het levende, voelende lichaam, daar gaat het om, toch? 🙂

Hier is mijn kaartje. Wil je ‘m niet?

😦

Je vindt me zeker te dik hè.